Łaskotki to zabawa znana od wieków, wywołująca niekontrolowany śmiech i drżenie ciała. Polegają one na delikatnym podrażnianiu wrażliwych, silnie unerwionych części ciała, takich jak podeszwy stóp, żebra, pachy, palce u stóp, szyja, brzuch, plecy, pośladki i uda.
Co ciekawe, łaskotanie nie działa u nas samych. Dopiero dotyk innej osoby wyzwala charakterystyczną reakcję. Naukowcy wciąż nie do końca wiedzą, dlaczego tak się dzieje. Istnieje kilka hipotez:
- Teoria ewolucyjna: Łaskotanie może być ewolucyjnym mechanizmem chroniącym wrażliwe części ciała, do których dostęp jest utrudniony. Szybka reakcja na łaskotanie w postaci śmiechu i skurczów mięśni uniemożliwia drapieżcy łatwe dostanie się do tych miejsc.
- Teoria więzi społecznej: Łaskotanie może wzmacniać więzi społeczne, szczególnie między dziećmi a rodzicami. Zabawa w łaskotanie buduje zaufanie i bliskość, a śmiech uwalnia endorfiny, które poprawiają samopoczucie.
- Teoria nadwrażliwości: Niektóre osoby są po prostu bardziej łaskotliwe niż inne. Może to być spowodowane większą wrażliwością nerwów w tych obszarach lub predyspozycjami genetycznymi.
Oprócz ludzi łaskotki odczuwają również inne ssaki, m.in. szympansy, szczury i psy. U zwierząt reakcja na łaskotanie może być podobna do naszej, ale też różnić się w zależności od gatunku.
Łaskotanie to nie tylko przyjemna zabawa, ale też fascynujące zjawisko, które wciąż nie zostało do końca wyjaśnione. Badania nad łaskotaniem mogą pomóc nam lepiej zrozumieć ludzkie zachowanie i relacje społeczne.
fot: cottonbro studio / pexels.com
